جراحی دندان

همه چیز درباره ی جراحی دندان و مراقبت های بعد از ان

معمولا جراحی دندان به کشیدن آن منجر می شود. اولین اتفاقی که بعد از جراحی پیش می اید خون ریزی لثه و حفره ای است که دندان از آن خارج شده. برای کنترل خون ریزی معمولا یک تکه گاز در داخل حفره ی ایجاد شده قرار می دهند و شما ملزم به این هستید که این گاز را تا چهل الی پنجاه دقیقه با دندان هایتان به هم فشار دهید تا خونریزی در محل جراحی بند بیاید. بعد از اینکه خون در آن قسمت کمی منعقد د، تورم درد ناشی از جراحی پدیدار می شود . البته وقتی که اثر بی حسی از بین رفت، این اتفاق خواهد افتاد. یکی از موثر ترین راه کارها برای کنترل تورم ناشی از جراحی دندان، استفاده از کمپرس سرد است که معمولا خوردن بستنی های سرد یکی از راه کارهایی است که در این دوران پیشنهاد می شود. کیسه ی اب سرد و یا کیسه ی یخ هم در این دوران بسیار کاربردی می باشد. ایبوپروفن و در کل داروهای otc معمولا داروهایی هستند که درد ناشی از جراحی را تسکین می دهند. البته اگر این درد زیاد باشد، امکان تجویز داروهای مسکن قوی تر توسط دندان پزشک نیز وجود دارد.

• یادتان نرود که گازی که به منظور کنترل خونریزی در داخل دهانتان گذاشته شده را میک نزنید و از تجمع زیاد آب دهان در داخل دهانتان خودداری نمایید.

• زمینه برای بروز عفونت بعد از جراحی بسیار بالاست، بنابراین برای جلوگیری از بروز عفونت، آنتی بیوتیک و داروهایی که دکتر تجویز کرده را تا زمان معین شده مصرف نمایید.

• دو شب اول بعد از جراحی به هیچ وجه از مسواک و یا وسایل دیگر برای تمیز کردن دهان خود استفاده نکنید.

• خوردن خوراکی های سفت و خیلی داغ حداقل تا روز اول کاملا ممنوع است.

• اگر خونریزی حفره ی ایجاد شده بند نیامد و شدید شد، حتما به پزشک خود مراجعه کنید و از درمان های خانگی و شخصی کاملا خودداری نمایید.

• یکی دیگر از مواردی که در زمینه ی همه چیز درباره جراحی دندان باید بدانید این است که بد طعم بودن و بو دادن دهان بعد از جراحی یک موضوع بسیار طبیعی است. لطفا این موضوع را کمی تحمل کنید چون بعد از چند روز خود به خود بر طرف می شود.

• حداقل سه الی چهار ساعت بعد از عمل جراحی دندان سعی کنید که صحبت نکنید.

• وعده های غذایی تان را حذف نکنید تا انرژی تان نیفتد.

• سعی کنید در هنگام خوردن غذاهای جویدنی اصلا از سمت دندان جراحی شده، استفاده نکنید.

• فعالیت های شدید بدنی تان را برای مدت دو الی سه روز کنسل کنید و در خانه استراحت نمایید.

• استفاده از الکل و انواع دخانیات باید کلا قطع شود چرا که مصرف دخانیات به کل روند بهبود زخم و درمان شما را کند کرده و ممکن است موارد جبران پذیری را به وجود اورد.

نکاتی که بعد از جراحی دندان باید به آن ها دقت شود

حالا که قرار است با همه چیز درباره جراحی دندان اشنا شویم، بد نیست بدانید که رعایت یکسری نکات ابتدایی بعد از جراحی دندان بسیار حیاتی و مهم است. در ادامه به این نکات اشاره خواهیم کرد :

• دقت کنید که خونریزی تا شش الی هفت ساعت بعد از عمل جراحی دندان، موردی کاملا طبیعی است و اصلا چیز خطرناکی نیست. اما همان طور که گفتیم در صورت بروز خونریزی خیلی زیاد، برای مدت زمان خیلی طولانی حتما به پزشک مورد نظر خود مراجعه نمایید .

• معمولا تا بیست و چهار ساعت بزاق دهان شما به خون اغشته است.

• همان طور که گفتیم، دردها بعد از تمام شدن اثر بی حسی ، کم کم اشکار می شوند. پس پیشنهاد می کنیم که قبل از اینکه اثر بی حسی از بین برود، مصرف مسکن های خود را اغاز کنید.

• پیدایش علائم تب و بالا رفتن دمای بدن تا یک درجه نشان دهنده ی آن نیست که عفونت وجود دارد.

• کبودی، تورم و محدودیت در عملکرد دهان و دندان، یک امر طبیعی می باشد.

• یکی از مشکلاتی که حین جراحی دندان برای لب و گوشه های دهان رخ می دهد، خشکی و ترک خوردن آن است. دلیلش هم این است که معمولا با یک انبر دهان را کشیده و باز نگه میداند. برای از بین بردن این حالت می توانید از وازلین و یا بالم لب استفاده کنید. این دو، پوست لب و اطراف آن را نرم و چرب نگه می دارند و از ترک خوردن و پاره شدن آن جلوگیری می کنند.

• اتفاقی که بعد از جراحی رخ می دهد، متورم شدن ماهیچه های گلو است. این موضوع باعث می شود که فرد در بلع غذا دچار مشکل شده و احساس گلو درد داشته باشد. باید بدانید که این موضوع از عوارض جراحی دندان است و بعد از دو سه روز از بین می رود.

بررسی همه چیز درباره جراحی دندان و بی حسی های به کار رفته در آن ها

یکی دیگر از مواردی که در زمینه ی همه چیز درباره جراحی دندان باید بدانید این است که برای انجام عمل جراحی دندان معمولا از بی حسی ها و یا بیهوشی های مختلفی استفاده می شود. به کار بدن این موارد با توجه به شرایط خود دندان و وضعیت جسمانی بیمار بستگی دارد. معمولا برای بی حس کردن از سه روش استفاده می شود که در ادامه شرح آن ها خواهیم پرداخت :

بی حسی موضعی در جراحی دندان : در این بی حس معمولا با تزریق یک یا چند بار از مواد بی حسی در اطراف دندان مورد نظر سعی می کنند که آن قسمت را بی حس کنند. در طی این کار بیمار کاملا هوشیار است و تمامی مراحل را میبیند و فشار و سایر گزینه ها را متوجه می شود اما هیچ گونه دردی را حس نمی کند. البته از یک پد و یا سواپ پنبه ای هم برای جلوگیری از انتقال درد به سایر قسمت های دهان استفاده می کنند.

بیهوشی ارام بخش : در این روش یک امپول ارام بخش در قسمت بازوی بیمار تزریق می شود. با تزریق این آمپول معمولا بیمار نسبت به هر گونه ترس و استرسی عکس العمل نشان نداده و آرام است. سپس با کمک آمپول بی حسی دندان، عصب های مربوط به حس درد در آن ناحیه نیز کند شده و از بی حسی موضعی برای کند کردن خود لثه نیز استفاده می کنند.

بیهوشی عمومی : گاهی اوقات شرایط جراحی انقدر سخت است که از بیهوشی عمومی برای بیمار استفاده می کنند. حالا این بیهوشی می تواند با کمک داروی استنشاقی باشد یا کمک از خط IV و تزریق در بازو. در طول این دوره ی درمان، بیمار کاملا بی هوش بوده از مراحل درمان چیزی را حس نمی کند و معمولا علائم حیاتی بیمار با کمک یک پزشک و بررسی تنفس، مایعات و فشار خون، تحت کنترل تیم پزشکی می باشد. پس از اتمام جراحی، از بی حسی های موضعی برای کم کردن درد ناحیه ی مورد نظر کمک می گیرند.

آیا بی حسی موضعی در جراحی دندان ها، عوارض دارد؟

بی حسی موضعی معمولا عوارض خاصی ندارد چیزی که بر اثر استفاده از آن آشکار می شود معمولا همان حس کندی در قسمت های درمانی می باشد. اما حالا که قرار است همه چیز درباره جراحی دندان را با هم بدانیم بد نیست که با برخی از عوارض احتمالی بی حسی موضعی در جراحی دندان آشنا شویم :

• یکی از مواردی که بر اثر استفاده داروی بی حس موضعی ممکن است رخ دهد، ناتوانی در بستن چشم ها و همچنین پلک زدن می باشد که معمولا برای تحمل این شرایط، پزشک از چسب برای بسته نگه داشتن چشم ها کمگ می گیرد.

• هماتوم یکی دیگر از عوارضی است که بر اثر بی حسی های موضعی پدید می آید. هماتوم به تورم های پرخون گفته می شود و زمانی رخ میدهد که بر اثر تزریق بی حسی، یکی از رگ ها پاره و متورم شود.

• در داخل داروهای بی حس کننده موضعی، مقدار کمی تنگ کننده های عروقی وجود دارند که این دارو ممکن است برای مدت خیلی کمی ضربان قلب شما را بالا ببرد این موضوع طبیعی است اما باید حتما پزشک مربوطه از این شرایط آگاهی داشته باشد.